Πιστεύω ακράδαντα πως το Σαββατιανό θα είναι το επόμενο success story Ελληνικού αμπελώνα. Όχι με τον τρόπο που είναι τώρα η Μαλαγουζιά, αλλά θα μπορούσε να συντροφεύσει το Ασύρτικο στον δρόμο των πρωτοκλασάτων κρασιών.

Αυτό το κρασί ήταν το λιγότερο εντυπωσιακό από τα τρία, όχι επειδή είναι κακό κρασί αλλά επειδή τα άλλα δύο ήταν εξαιρετικά καλά. Ωστόσο, η δυνατότητα παλαίωσης είναι σαφής.

Προσπαθούμε πάντα να αναζητούμε την επόμενη ποικιλία κρασιού, την επόμενη οινική περιοχή, τον παραγωγό που θα μας ιντριγκάρει με ξεχωριστά κρασιά και είμαι σίγουρος ότι κανείς δεν έχει βάλει τα λεφτά του στο Σαββατιανο και την Αττική.

Η συμβολή του Βασίλη Παπαγιαννάκου στη μεταμόρφωση της κακιάς φήμης του Σαββατιανού και μιας από τις πιο ιστορικές οινοπαραγωγικές περιοχές παγκοσμίως είναι αξιοθαύμαστη. Ωστόσο, αν ο Βασίλης δεν έκανε αυτή την προσπάθεια, κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει πώς θα ήταν σήμερα ο Σαββατιανό.

Προσφέρεται για αρκετούς γευστικούς πειραματισμούς, όπου εκτός από κάποιο ωραίο λιπαρό ψάρι θα συνοδεύσει άψογα κοτόπουλο στο φούρνο αλλά και ψαρονέφρι στη γάστρα μέσα σε σάλτσα μυρωδικών και τζίντζερ.

Ένα κρασί ψυχεδελικό σαν την ετικέτα του

Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο άρθρο για την ρετσίνα αλλά δεν θα το κάνω ακόμα. Θα πω μόνο πως είναι μακράν και με διαφορά η καλύτερη ρετσίνα που έχει οινοποιηθεί ποτέ!